Deze stichting is opgericht door oud-marathonloopster en bewegingswetenschapper Miranda Boonstra. Boonstra leidt hardlooptrainers op die vrouwen met (borst)kanker begeleiden tijdens en na hun behandeling. Inmiddels zijn hardloopgroepen actief in zeven provincies.

Een van de hardlooptrainers die door Boonstra zijn opgeleid, is de zus van de organisator van de fietstocht, Gerda Huiskamp. Ze zou dolgraag meedoen aan de toertocht, maar is verzorger op 19 mei. “Ik houd me bezig met het ontbijt en zwaai mijn broer Benno en de anderen uit”, zegt Gerda.

Ze was een fanatieke hardloopster, liep marathons, toen het onheil toesloeg. “Ik had net de hardloopopleiding van Miranda achter de rug toen ik de diagnose borstkanker kreeg. Dat was vorig jaar.”

Ze is intussen geopereerd, bestraald en slikt nu chemotabletten. Later volgt nog een hormoonbehandeling. “We zetten in op volledige genezing.”

Bijna driekwart van de kankerpatiënten kampt met vermoeidheidsverschijnselen. Gerda (54) weet er zelf alles van. “Het is soms zo moeilijk om van de bank af te moeten komen. Maar het is belangrijk om buiten te zijn, je wordt er sterker van, ook mentaal.”

De fietstocht voor de stichting van Boonstra gaat van Oldebroek naar Nijmegen (daar is een lunchpauze bij de atletiekbaan) en weer terug. Een deel van de groep toerrijders fietst vanuit Oldebroek (de start is de skeelerbaan aan de Stouwdamsweg) 300 kilometer, anderen houden het bij 200 kilometer. De organisatie van de toertocht heeft al 15.000 euro aan donaties voor Stichting Recovery Run binnen.

Een van de deelnemers is Arjan Sneller. Hij fietst op 19 mei 200 kilometer. “Ik kende het goede doel niet, maar tijdens een informatieavond heb ik een goede indruk gekregen van wat Stichting Recovery Run allemaal doet en hoe belangrijk dit is”, zegt hij op de website van de toerfietsers. Gerard van de Bosch (300 kilometer) verwoordt op de site zijn deelname treffend: “Een gezond mens heeft duizend wensen en een ziek mens maar één: beter worden.”

Miranda Boonstra voor wier stichting het geld bedoeld is, is beduusd van de opbrengst. “Echt bizar. Voor ons als kleine beginnende stichting is dit echt meer dan een duwtje in de rug. Het betekent voor ons dat we echt plannen kunnen maken. We willen zoveel mogelijk vrouwen met borstkanker in beweging krijgen. En onze landelijke trainers kunnen allemaal een duwtje in de rug gebruiken”, reageert ze.

“Het is”, gaat Boonstra verder, “belangrijk dat onze deelneemsters deskundige trainers hebben, die weten wat ze doen. Maar het belangrijkste is wellicht nog dat de vrouwen ons weten te vinden, want juist tijdens ziekte samen buiten sporten en even geen patiënt zijn zorgt er echt voor dat het hele behandeltraject net iets minder zwaar is.”

Gerda Huiskamp weet nog niet of ze halverwege de tocht in Nijmegen haar opwachting maakt. “Ik ben dan aan het einde van een chemoweek. Het is even afwachten hoe ik me voel. Hardlopen staat sowieso op een laag pitje. Ik ben het aan het opbouwen vanuit wandeltempo.”